Verbouwing
Bij de restauratie in de jaren 80 werd nog op grote schaal asbest geplaatst als brandwerend materiaal. In opdracht van de overheid moest dit worden verwijderd. In januari 2018 sloot het museum zijn deuren voor een grootscheepse renovatie. Bij de herinrichting is ervoor gekozen twee bewoningsperiodes te tonen. Aan de oostkant liggen de 17e-eeuwse vertrekken van Willem en Mary. De opdrachtgevers voor de bouw van Paleis Het Loo en eerste bewoners. De westkant toont interieurs uit de tijd van koningin Wilhelmina en haar familie. Van de oorspronkelijke inrichting van de 19e- en 20e-eeuwse kamers was veel bewaard gebleven.
Vernieuwing
De asbestsanering was de katalysator van verbouw- en nieuwbouwplannen. Gelijktijdig met de restauratie en herinrichting is onder het voorplein een moderne uitbreiding gerealiseerd, ontworpen door KAAN Architecten. Deze ondergrondse uitbreiding met een vloeroppervlak van 5.000 m2 biedt royale faciliteiten voor het groeiend aantal bezoekers en ruimte voor vaste en tijdelijke presentaties, zonder het 17e-eeuwse aanzicht van het paleis te verstoren.
Na de vernieuwing en verbouwing is Paleis Het Loo een museum van topkwaliteit en internationale allure, dat in staat is een half miljoen bezoekers per jaar te ontvangen.
Paleisentree
Bezoekers komen de paleisentree binnen via de trappen in de hoekpaviljoens van het paleis. Het zijn de hedendaagse tegenhangers van de 17e-eeuwse grote trap in het paleis zelf. De grand foyer is het kloppend hart. Van hieruit verspreiden bezoekers zich naar de tentoonstellingsruimtes, het paleis en de tuin.
Verleden en heden gaan in het vernieuwde Paleis Het Loo vloeiend in elkaar over. Buiten, op het voorplein, verraden alleen de brede strook glas in de vijver en de smalle lichtsleuven bij het hek dat zich hieronder een nieuwe museale wereld bevindt.
Wie via een van de trappenhuizen in de hoekpaviljoens is afgedaald, komt in een lichte, 21e-eeuwse ruimte. De plattegrond is helder en symmetrisch, net als die van het 17e-eeuwse paleis.
Water en licht
Op het voorplein is de 17e-eeuwse Dolfijnensprong aangepast. Als eerbetoon aan de eerste bewoners, Willem en Mary, spuit de fontein de letters W en M.
De restauratie tussen 1977 en 1984 door baron Van Asbeck van de gebouwen en de bassecour is gebaseerd op een reconstructie van de 17e-eeuwse werkelijkheid. Op de bassecour laat deze restauratie vier grasvlakken zien die samen een ovaal vormen om een waterbak voor de paarden. Centraal in de waterbak vinden we de Dolfijnensprong, vier waterspuwende doflijntjes die windrichtingen aanduiden. De paleisentree heeft nu de consequentie dat de bassecour niet langer alleen het voorplein is, maar ook het dak van het museum dat door de glazen vijver daglicht en de spiegelingen van water en licht toelaat in de grand foyer eronder.
Historie en vakmanschap
Ook het interieurontwerp is zichtbaar geïnspireerd op historisch design en vakmanschap. Zo heeft het marmer op de wanden deels een afwijkende afwerking, waardoor de suggestie van een lambrisering ontstaat.
Binnen en buiten zijn op Paleis Het Loo onlosmakelijk met elkaar verbonden. De liefde voor bloemen en buitenleven was voor de eerste bewoners een belangrijke reden om juist deze locatie te kiezen voor hun paleis. Gestileerde bladmotieven in het houtwerk vormen een eigentijds eerbetoon aan de bloemen en planten die op Paleis Het Loo zo’n belangrijke rol spelen. En net als in het paleis zijn er in de grand foyer decoratieve ‘bovendeurstukken’.
Paleis Het Loo is door de vernieuwing letterlijk en figuurlijk op een voetstuk gezet. De paleisentree laat de facade en het interieur van het paleis ongemoeid en is onlosmakelijk verbonden met het historische gebouw. Symmetrie en reflecties zijn het verbindende principe waarin verleden, heden en toekomst elkaar versterken.
